Ze is het nichtje van Koning Willem Alexander, maar naast dat haar familie bekend staat als het Koninklijk Huis van Nederland, staan ze natuurlijk ook bekend door hun liefde voor de paarden(sport). Opa, tante, neef, achternicht, de Oranjes staan al zolang we ons kunnen herinneren bekend om hun passie voor onze edele viervoeters. Margarita niet anders. Voorafgaand aan ons gesprek zagen we haar als één van de prinsessen van Oranje en bestuurslid van ons concours. Echter aan het einde van ons gesprek neigen we meer naar een heel enthousiast en fanatiek paardenmeisje. In de week waarin eigenlijk Jumping Amsterdam zou zijn spreken we met bestuurslid Margarita de Bourbon de Parme!

Ze voelt zich nog jong en is in de kracht van haar leven vertelt ze lachend. Ze is een zelfstandige vrouw, getrouwd met een hele lieve man, heeft 2 prachtige dochters van 11 en 13 en is werkzaam als ontwerpster. Sieraden, meubels en alles daar tussenin, Margarita ontwerpt het. Als ze niet aan het werk is, is ze buiten, bij de paarden of in de natuur. Echtgenote, moeder, designliefhebber, paardenmeisje en natuurliefhebber, Margarita in het kort.

Feestje

Margarita vertelt: “Ik werd gevraagd voor de functie van bestuurslid bij Jumping Amsterdam door voormalig hoofd koets-en rijstal van de Koninklijke Stal Departement, Pieter Wiersinga. Ik wist ook meteen dat ik dit graag wilde doen. Jumping Amsterdam is een jaarlijks terugkerend evenement met topsport en entertainment. Als de datum van Jumping dichterbij komt, begint het te kriebelen. Ik beleef ongelooflijk veel plezier aan het concours en niet alleen ik, zo ontzettend veel andere mensen. Als Jumping onderwerp van gesprek is, krijg ik altijd positieve reacties, zelfs van mensen die verder niets met paarden hebben en toch het evenement hebben bezocht.

Paarden, paarden, paarden

“Ja ik ben heel erg gek op paarden. Ik heb geen favoriete discipline, ze zijn stuk voor stuk leuk. Op stal hebben we een New Forest pony , een men pony , 2 Spaanse PRE merries en twee prachtige PRE hengsten.

Naast mijn functie als bestuurslid is er ook betrokkenheid bij het KWPN en KNHS. Zo werk ik mee aan een pilot van het KWPN waarin we KWPN hengsten kruisen met Iberische merries. Het doel van de pilot was om de warmbloedgenenpool uit te breiden en de natuurlijke vermogens van beide rassen. Het KWPN heeft enorm getalenteerde grote bewegende dressuurpaarden. Terwijl de Iberische paarden bekend staan om hun natuurlijke aanleg voor verzameling, piaffe, passage en natuurlijk hun loyale vriendelijkheid. Vandaar mijn 2 Spaanse PRE merries.

Ook ben ik bestuurslid bij “Paard verbindt”, de stichting werft fondsen voor projecten die zich richten op mensen met een afstand tot de maatschappij én voor onderzoek naar welzijn van paarden. Dus als jullie  leuke nieuwe projecten weten, meld je aan!

Daarnaast ben ik beschermvrouwe van het Young Leaders Programma. Dit programma helpt kinderen tussen de 5 en 18 jaar in hun ontwikkeling rondom het paard. Met de huidige masterclass start een groep Young Leaders met de masterclassreeks waarmee bij de KNHS meer vrijwilligers en meer jongeren in de bestuurslagen komen in de paardensport.

Tenslotte doe ik de Freestyle Academy opleiding de instructeursopleiding bij Emiel en Chaja Voest. Deze trainingsmethode spreekt me heel erg aan, ik dit had ik veel eerder moeten doen. Over enkele weken moet ik hiervoor examen doen”.

Poco

“Ja, ik ben een echt paardenmeisje. Mijn allereerste herinnering aan paarden is dat ik binnen speelde en buiten hoefgetrappel hoorde, er kwamen paarden aan. Als ik dat geluid hoorde, dan moest ik gaan kijken dan kon ik gewoon niet binnenblijven. Dat gevoel is nooit meer weggegaan. Paarden zijn voor mij een van de de mooiste dieren die er zijn.

Mijn eerste pony was een D-pony hengst, Poco. Zoals bij veel paardenmensen is je eerste pony of paard je grootste liefde en zo ook bij mij. Na Poco heb ik meerdere andere paarden gehad, maar hij zal altijd mijn allergrootse liefde blijven. Van die tijd heb ik veel goede herinneringen.

Jumping loos

Margarita vertelt enthousiast, we horen de lach op haar gezicht. Echter we ontkomen er niet aan, 2 jaar geen Jumping Amsterdam. Hoe heeft ze deze tijd beleefd? Margarita: “Doordat mijn dochters veel thuis zijn geweest was het een drukke tijd. Anderzijds toch ook leeg, want bijna alles wat leuk was, viel weg. Er waren weinig hoogtepunten. Wat Jumping betreft, dat vond ik heel moeilijk, dat heb ik erg gemist. Het contact met de vrijwilligers, mijn medebestuursleden, geen mogelijkheden om iedereen te ontmoeten anders dan online. Nu gaat er helaas weer een Jumping-loze januari komen. De mensen, de sfeer, de topsport”. Zo vrolijk als ze enige momenten geleden nog vertelde, zo duidelijk terneergeslagen is haar toon nu. Margarita: “Mijn favoriete wereld voor 5 dagen zal ook dit jaar niet zijn, dat vind ik echt super jammer”.

Hele jaar Jumping

Maar anderzijds staat ons evenement er geweldig voor, op alle fronten. De groei van 4* naar 5* was een hele mooie stap. Voor degenen die het interview met mijn medebestuurslid Wim Bohnenn gelezen hebben, ik heb dezelfde droom: De wereldbekerfinales dressuur en springen organiseren.  En ik denk dat dit in de toekomst mogelijk is. We zijn er druk mee bezig om het hele jaar zichtbaar te blijven. Ik krijg altijd kippenvel van Jumping Amsterdam en dat wil ik het hele jaar blijven beleven. Als dat lukt en we kunnen ons concours ook weer gewoon organiseren, dan is wat mij betreft het feest compleet”.

Vrijwilligers

De lach is terug. Gelukkig. Margarita praat vol passie over “haar” Jumping Amsterdam. Zijn er dingen die ze speciaal wil benoemen? Wat vindt ze het allermooiste aan die 5 dagen in de RAI Amsterdam? Margarita: “Ik vind alles leuk en spannend. De parasport vind ik heel boeiend en heel knap. De prijsuitreikingen en de ruiters ontmoeten vind ik leuk. De sport vind ik spannend. De diversiteit van Jumping Amsterdam, die 5 dagen, het is prachtig! Echter wat ik extra mooi vind is als er een Nederlander de Grote Prijs wint op ons concours. Zoals vrij recent Marc Houtzager, maar eerder ook onze ambassadeur Willem Greve. Wij als organisatie zijn dan blij, maar ook het publiek. De prijsuitreikingen bij Jumping zijn geweldig, de mensen wachten er altijd op, ze gaan staan, ons Geef mij maar Amsterdam muziekje erbij, mooier kan niet, daar geniet iedereen van, niet op de laatste plaats de ruiters”.

Wat ik ook bijzonder vind aan Jumping Amsterdam zijn de vele vrijwilligers. IK MIS ZE! Met hoofdletters. De gesprekken met ze, het enthousiasme. Van degenen die bij de roltrappen toegangsbewijzen controleren en bijna niets van de sport zien tot de hostesses en de dames bij de stallen. Zo ontzettend jammer dat ik al die mensen al zo lang niet gezien heb. Zonder vrijwilligers geen evenement, ik ben ze allemaal dankbaar, met een glimlach op hun gezicht werken ze de hele dag keihard”. Margarita slaakt een zucht. “Ik mis iedereen, ik draag ze een warm hart toe, ik verheug me op om ze in 2023 weer te zien, het moet dan gewoon doorgaan!”

2023

“Ik maak me wel zorgen over onze branche. De berichtgeving in de media is niet altijd positief over onze sport. Het is onze taak als sportliefhebbers om hier wat aan te doen. Er zijn meer mooie positieve verhalen te vertellen over paarden en sport en voorbeelden te benoemen waar het wel goed gaat en met respect omgegaan wordt met het paard en de sport.

Prinses of paardenmeisje? Onze volgers mogen zelf beslissen, wij hebben onze keuze al gemaakt! Dank je wel Margarita, voor dit open, gezellige gesprek en je inzet en passie voor ons concours. Natuurlijk is het een moeilijke week voor alle betrokkenen bij Jumping Amsterdam, maar jouw enthousiasme helpt zeker om ons daar overheen te zetten en alleen maar vooruit te kijken. Op naar een bomvolle RAI bij Jumping Amsterdam 2023!