Vrijwilliger van de maand: Vrijwilligster Margit Groenevelt.

Geen enkel concours of evenement kan zonder ze, ze zijn onbetaalbaar: Vrijwilligers! Dit geldt zeker ook voor Jumping Amsterdam. Ze verzetten niet alleen veel werk, ze zijn ook nog één van de visitekaartjes van het concours, waar ze kunnen, helpen ze ruiters en gasten, vanaf het moment dat ons evenement betreden wordt, zijn ze er voor iedereen. We stellen graag aan jullie voor: Margit Groenevelt.

Even voorstellen.

Margit is 38 jaar, geboren Amsterdamse, woont inmiddels in het Drentse Gees, heeft twee zoontjes van bijna 2 en 3.5 jaar, een volwassen kat en twee kittens en is dierenarts van beroep. Ze is begonnen met rijden op een manege, werd daarna bijrijdster en heeft tegenwoordig haar eigen paard. Haar opleiding tot haar huidige beroep deed ze in Utrecht waarna ze een aantal jaren in het buitenland werkte. Naast haar gezin en werk blijft er weinig tot geen tijd over voor andere hobby’s. Alleen voor Jumping Amsterdam maakt ze tijd, een volle week neemt ze vrij en doet alles voor dat voldane gevoel wat ze heeft als ze na afloop gesloopt de RAI uitloopt.

Zo is het gekomen.

Margit: “Ik kwam voor de eerste keer op Jumping Amsterdam toen ik ca. 9 jaar was, ik was toen bij de Jumpertjes ochtend die in die tijd nog op zaterdag in de Europahal was. Dat heeft heel veel indruk op me gemaakt, zo herinner ik me nog dat je altijd op een pony mocht zitten en ik heb zelfs nog steeds een rozet uit die tijd. Als je te oud werd voor de Jumpertjes ochtend, kreeg je een brief of je wilde komen helpen bij die ochtend. Natuurlijk wilde ik dat, ik was toen 14. Dat heb ik twee jaar gedaan en toen ik 16 jaar was ging ik helpen op het medewerkersterras, koffie en thee schenken. Vanaf 2008 ben ik coördinator van de vrijwilligers. In Amsterdam is dat relatief eenvoudig werk. De voorbereiding wordt door de organisatie zelf gedaan. We hebben een trouwe groep vrijwilligers die als het weer zover is een mail krijgen of ze weer willen helpen en vervolgens wordt alles geregeld. Ik kom pas in actie het weekend voor het evenement begint. Een volle week vakantie neem ik ervoor, omdat ik het belangrijk vind dat de vrijwilligers een vast contactpersoon hebben. Dit mede om de trouwe groep zoveel mogelijk intact te houden. Jumping Amsterdam is alles voor mij. Als publiek heb ik het eigenlijk niet echt meegemaakt, ik was al snel vrijwilliger. Het gaat mij om het team, het feest der herkenning. Team, ik noemde het woord al, organisatie en vrijwilligers, daar doe ik het voor, ik vind het geweldig om onderdeel te zijn van zo’n evenement.

Hoogtepunten.

Ik zie weinig van wat er in de piste gebeurt, daar gaat het mij niet om, ik ben aan het werk. Echter wil ik wel graag twee momenten noemen die ik nooit zal vergeten. De eerste komt uit 2008. Jumping bestuurslid Pieter Wiersinga had als pauzeact een show geregeld van de London Mounted Metropolitan Police. Zij doen o.a. tijdens het rijden hun zadel af en gaan dan zonder zadel verder, heel spectaculair. Ik had de act al gezien, maar liep toevallig precies op dat moment onder de tribunes door. Het dak ging er af!! Het geluid van gillende mensen, klappen, juichen, stampen, kippenvel!! En ik wist wat er toen gebeurde, heel indrukwekkend vond ik dat. Wat recenter werd ik bijna emotioneel door de winst van Hendrik von Eckermann. Hij won de laatst gereden Grote Prijs in 2019. Als laatste ruiter ging hij van start en reed een ongelooflijk mooie rit, beter kon eigenlijk niet, de RAI ontplofte, geweldig.

Charlotte Dujardin.

Zoals ik al zei, ik kijk eigenlijk nooit naar wat er zich afspeelt in de piste. Wat ik wel heel mooi vind om te zien is het losrijden en dan met name s’ochtends vroeg, als er nog geen publiek is. Voorkeur voor springen of dressuur heb ik ook niet echt, al ben ik wel fan van Charlotte Dujardin, als mens en als ruiter. De liefde is wederzijds gelukkig, want ze komt vaak naar Amsterdam. Naast Jumping kom ik sinds mijn studie ook niet op andere concoursen, ik doe het echt voor dit evenement en de betrokkenen.

Aftellen naar.

Dit jaar was er door Corona dus geen Jumping en dat vond ik ongelooflijk saai. Ik heb de mensen zo gemist. Je vraagt je in zo’n jaar echt af hoe het met iedereen gaat, je ziet je collega’s maar één keer per jaar, maar hebt wel serieus interesse in elkaar. Nu ben ik dan ook alweer aan het aftellen naar Jumping Amsterdam 2022 ondanks dat dat nog even duurt. Ik kijk er heel erg naar uit om het evenement voort te zetten in dezelfde sfeer en vorm als voorheen. Ook vind ik het mooi om te zien hoe het zich eigenlijk nog steeds ontwikkelt, het wordt nog steeds professioneler. De groep mensen die ieder jaar weer alles geven om zo’n concours neer te zetten, daar doe ik het voor. Ik zie er nu al naar uit om de RAI weer binnen te lopen, de sfeer te proeven en op zondag

gesloopt naar huis te gaan. Dan ben ik zo voldaan, heerlijk! Het allerlaatste van dat jaar is dan dat iedereen die het maar enigszins horen wil mijn enthousiaste verhalen te horen krijgt, hoe geweldig het weer was……..”

Daar zijn we even stil van… Mooie woorden van een trouwe, zeer bevlogen vrijwilligster. Dank je wel voor je jarenlange inzet voor ons evenement Margit, maar zeker ook voor dit warme gesprek. Heel graag tot ziens bij de 62e editie van Jumping Amsterdam!